Ελένη Μαλακτάρη

Η Ελένη Μαλακτάρη, γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Όντας ακόμη σε μικρή ηλικία, είχε την τύχη να προσβληθεί από το «μικρόβιο» των αγώνων. Βλέπετε, ένας από τους φίλους της οικογένειας Μαλακτάρη ήταν ο Νότης Γιαγνίσης, ο οποίος ουσιαστικά στάθηκε η αφορμή Έτσι, το 2002 βρέθηκε για πρώτη φορά σε αγωνιστικό κάθισμα, όταν συμμετείχε στην ανάβαση Ριτσώνας με ένα Fiat Seicento.

Στόχος της είναι να καταφέρει κάποια στιγμή να οδηγήσει το αυτοκίνητο στο ρυθμό που αυτό μπορεί να πάει, ώστε να πετύχει χρόνους αντίστοιχους των δυνατοτήτων της, και θεωρεί ως καλύτερη της στιγμή στους αγώνες το ράλλυ σπριντ Ελικώνα, ενώ η χειρότερή της ανάμνηση προέρχεται από τον αντίστοιχο αγώνα του 2004, όταν και είχε μια μικρής έκτασης έξοδο.

Η 24χρονη οδηγός, θα ήθελε πολύ να συμμετάσχει και σε χωμάτινους αγώνες: Πιστεύει ότι στην άσφαλτο, κάποιος πρωτόπειρος οδηγός μπορεί να οδηγήσει όχι για να διεκδικίσει τηω νίκη, ενώ το χώμα θεωρεί πως είναι πολύ ιδιαίτερο αφού, έστω και αν οι ταχύτητες είναι μικρότερες σε σχέση με αυτές που αναπτύσσονται στην άσφαλτο, πρέπει να αποκτήσεις αρκετή μεγάλη εξοικείωση ώστε να κινηθείς αξιοπρεπώς.

Πίσω από την τεχνική υποστήριξη του Fiat Seicento Kit Car και τη χορηγία της προσπάθειας της βρίσκεται ο Νίκος Χρυσάφης, που του οφείλει πολλά την έχει βοηθήσει πολύ αλλά και της συμπαραστάθηκε σε μια δύσκολη στιγμή. Αγαπημένη της οδηγοί, στη λίστα των οποίων φιγουράρει πρώτο το όνομα, ποιανού άλλου, του Sebastien Loeb. Οι ασφάλτινες καταβολές της πάντως, φαίνονται και από το θαυμασμό στο πρόσωπο του Jean Ragnotti. Από Έλληνες οδηγούς, η Ελένη δε θα μπορούσε να μη θαυμάζει το Νότη Γιαγνίση, ενώ από σύγχρονους οδηγούς εκτιμάει πολύ το Νίκο Ζάχο και την Ισμήνη Φαμπιάτου. Επίσης, την Έφη Μαυρογιάννη, που την έχει βοηθήσει πάρα πολύ, ενώ βρέθηκε στο δεξί κάθισμα του Seicento στο ράλλυ σπριντ Αμφίκλειας.

Η Ελένη πολλές φορές παίρνει στα χέρια της το τριβείο, τα γυαλόχαρτα αλλά και πάσης φύσεως εργαλεία προκειμένου να βοηθήσει στην προετοιμασία του αγωνιστικού. Με την καλή της φίλη Αγγελική Βαρουξή δεν κρατιόντουσαν για να χωθούν στις ειδικές να ακούσουν και πάλι τον ήχο του μοτέρ και έτσι με ένα Autobianchi A112 Abarth κατάφεραν να κατακτήσουν πολλές φορές μια θέση στο βάθρο και μάλιστα σε τρομερούς και δύσκολους αγώνες.

Άραγε πώς να αισθάνεται μια κοπέλα, η οποία όχι μόνο συμμετέχει αλλά διακρίνεται, σε ένα άθλημα που θεωρείται από τα κατεξοχήν… αντρικά;

Ένα από τα άτομα που θα μπορούσαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, είναι η Ελένη Μαλακτάρη, η οποία έχει καταφέρει να κοιτάζει στα μάτια τους άντρες αντιπάλους της, στην κατηγορία Α/0 (σ.σ για αυτοκίνητα έως 1150 κ. εκ) όπου συμμετέχουν τα Fiat Seicento και Cinquecento. Ποια είναι όμως αυτή η ταχύτατη κοπέλα, που όλοι οι αντίπαλοι παραδέχονται, όπως συνέβαινε στο παρελθόν με τη Michelle Mouton στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ή πιο πρόσφατα με την Ισμήνη Φαμπιάτου στη χώρα μας;

Η ίδια πιστεύει πως οι γυναικείες ικανότητες είναι πολύ μεγάλες και φυσικά το γυναικείο φύλο είχε και έχει μεγάλες διακρίσεις στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, υπάρχει η ιστορία και αυτό δεν αλλάζει. Κάθε φορά η γυναίκα αποδεικνύει τι μπορεί να κάνει στην άσφαλτο και στο χώμα ώστε να θεωρείται ισότιμη με τους άντρες αθλητές.

Μια γυναίκα με μεγάλη ενέργεια με πάθος για τους αγώνες αυτοκινήτου και με άποψη στον χώρο του αυτοκινήτου. Της ευχόμαστε πάντα επιτυχίες και την συνέχεια της λαμπρής της σταδιοδρομίας.