Οι γυναίκες οδηγοί των 60ς

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΔΗΓΟΙ ΤΩΝ 60’ς

6 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΒΟΛΑΝ

Πως άραγε έβλεπαν οι γυναίκες της δεκαετίας του 60 το αυτοκίνητο; Ξεφυλλίζοντας αναφορές του παρελθόντος ανακαλύψαμε έξι γυναικες διαφορετικής επαγγελματικής ιδιώτητας για το πως αντιμετώπιζαν το αυτοκίνητο, την οδήγηση τους, αλλά και την ταχύτητα. Και οι 6 ήταν γεναίες αφού την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν πολλές γυναίκες οδηγοί και μέσα από αυτό θα δούμε πως οδηγούσαν οι Ελληνίδες της δεκαετίας του 60. Έτσι οι συνεντεύξεις τους τείνουν να αποκτήσουν την σημασία ιστορικού ντοκουμέντου.

  «Ηρώ Υφαντίδη»:  Αισθητικός και κάτοχος μιας Triumph Herald του 1965, με την οποία ήταν αρκετά ικανοποιημένη και κατέφυγε στην αγορά ενός τέτοιου αυτοκινήτου μόνο και μόνο για να είναι κατορθωτή η μεταφορά του τεράστιου σκύλου της. Δώδεκα χρόνια οδηγός και χωρίς κανένα τρακάρισμα στο ενεργητικό της παρά το γεγονός ότι έτρεχε πάρα πολύ λες και προσπαθούσε να προλάβει κάτι. Σε αναφορά της δηλώνει ότι η οδήγηση είναι ζήτημα αντοχής και ταλέντου και φυσικά μία γυναίκα όταν οδηγεί πρέπει να είναι εξαιρετικά περιποιημένη. Οι γυναίκες έχουν αλληλεγγύη η μία διευκολύνει την άλλη κατά την οδήγηση. Είναι πιο αξιοπρεπείς ενώ οι άντρες δεν παραδέχονται από εγωισμό και μόνο ότι φταίνε αλλά επιχειρούν να σου κάνουν  και μάθημα.

  «Λένα Πάστρα»: Ένα σπάνιο ρεκόρ 1.800.000 χλμ μέσα σε 21 χρόνια.

Κάτοχος διπλώματος από το 1940 και έχει στο ενεργητικό της πάνω από 1.800.000 χιλιόμετρα εντός και εκτός Ελλάδας. Η εμπειρία τόσων ετών οδήγησης την οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η γυναίκα οδηγεί εξίσου καλά όσο και ένας άντρας γιατί την διακρίνει μεγαλύτερη ψυχραιμία διότι έχει περιορισμένες ευθύνες εργασίας και χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο κυρίως για την ψυχαγωγία της. Από τα χέρια της πέρασαν πολλά αυτοκίνητα όπως μια Chevrolet Corvette του 1957, Morris Minor 1000 του 1957, Ford Tounous και Μercedes Benz 600 του 1965. Έλαβε μέρος σε αγώνες rally δύο φορές και αυτό της έδωσε την δυνατότητα να μάθει πολύ καλά την μηχανή του αυτοκινήτου. Στις Ελληνίδες οδηγούς συμβουλεύει να αφήνουν τα στοιχεία τους όταν τρακάρουν ένα αυτοκίνητο και ο οδηγός του απουσιάζει.

  «Μάρω Κοντού» Θέλω να τρέχω με άντρες.

Το κόκκινο πανί για την γνωστή ηθοποιό ήταν οι ταξιτζήδες γιατί υποτιμούν τις ικανότητες της γυναίκας και σου δίνουν την εντύπωση πως θέλουν να αρχίσουν μια επίδειξη δεξιοτεχνίας. Πολύ καλή οδηγός αλλά και ριψοκίνδυνη μπορεί και οδηγούσε άνετα από πατίνι έως και ψυγείο και αυτό δεν ήταν μόνο δική της γνώμη αλλά και φίλων ραλλυστών της δεκαετίας του 60, όπως ο κος Χρονίδης και Μαρκομιχελάκης. Στην οδήγηση διέθετε απίθανο θράσος και πολύ καλά αντανακλαστικά και δεν έτρεχε χωρίς λόγο για να είναι σίγουρη για την ασφάλειά της. Με την ίδια ευκολία που άλλαζε φορέματα άλλαζε και αυτοκίνητα θα μπορούσε να είχε γκαράζ γεμάτο Ι.Χ. Από τα χέρια της ενδεικτικά πέρασαν ένα Triumph αλλά και ένα Rover 2000.

 «Καίτη Φωστηροπούλου» (Αρχιτέκτων) Αγαπώ υπερβολίκα την ταχύτητα.

Οδηγεί με ένα Audi Sport του 1963 πάντα με υπερβολική ταχύτητα ενώ οι πινακίδες γράφουν 80 χλμ εκείνη τρέχει με 120 χλμ. Είναι ριψοκίνδυνη ωστόσο καταφέρνει να χαλιναγωγεί τα νεύρα της και αυτό λόγω της υπομονής που την διακατέχει και καταφέρνει να υποτάσσει κάθε ερέθισμα την ώρα της οδήγησης. Έτσι δεν ενοχλεί κανέναν ούτε την ενοχλούν. Είναι απειθάρχητη και δεν τηρεί κατά γράμμα τις εντολές της τροχαίας γιαυτό και το 1958 οδηγήθηκε δυο φορές στο αυτόφωρο της τροχαίας για υπερβολική ταχύτητα. Θεωρεί τους άντρες σπουδαίους οδηγούς αν και οι γυναίκες είναι πιο προσεκτικές στον δρόμο. Όταν αναπτύσσει ταχύτητα της αρέσει να έχει το ραδιόφωνο δυνατά.

 «Γεωργία Δουβάρα» (Μικροβιολόγος) Το αυτοκίνητο είναι πάθος.

Οδηγεί πολύ ομαλά γιατί δεν θέλει να γίνεται εμπόδιο στους άλλους και να μην ακούει βρισιές που της δόθηκε η ευκαιρία να ακούει συχνά από την στιγμή που πήρε στα χέρια της το βολάν. Κρατεί την ψυχραιμία της αλλά αυτό εξαρτάται και από την συμπεριφορά των άλλων. Είναι τολμηρή και τρέχει κυρίως στην Εθνική Οδό χωρίς να έχει την αίσθηση του κινδύνου. Δεν έχει κάνει καμία παράβαση από το 1962 που οδηγεί και ποτέ δεν της έγινε παρατήρηση από όργανο της τροχαίας. Κακούς οδηγούς θεωρεί τους οδηγούς φορτηγών πούλμαν και ορισμένου ταξιτζήδες οι οποίοι έχουν και έλλειψη αγωγής. Δεν έχει καμία γνώση σε ότι αφορά την μηχανή του αυτοκινήτου παρά μόνο να συμπληρώνει υγρά μπαταρίας, φρένων και αμπραγιάζ αλλά και να ρίξει νερό στο ψυγείο.

«Μάχη Συμεωνάκη» (Οδηγός Ταξί) Η πρώτη Ελληνίδα που κατέκτησε το επάγγελμα της πρώτης γυναίκας εκπαιδεύτριας οδηγών.

Είναι πραγματικά κατόρθωμα ότι βρέθηκε στην Ελλάδα γυναίκα να τολμήσει να κάνει επάγγελμα μια δουλειά που από κοινωνικής πλευράς είναι κατ’ εξοχήν αντρικό επάγγελμα. Οδηγεί από τα 22 της και στα 25 απέκτησε το επαγγελματικό δίπλωμα οδηγώντας ένα αμερικάνικο ταξί. Πιστεύει ότι η Ευρωπαία γυναίκα χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο της σαν μέσο εξυπηρέτησης ενώ η Ελληνίδα σαν μέσο επιδείξεως και με αυτόν τον τρόπο χάνει την θηλυκότητα της. Θα μπορούσε με την εμπειρία της να γίνει οδηγός αγώνων rally αλλά θεωρούσε επικίνδυνο το σπορ όταν είσαι σύζυγος και μητέρα. Έγινε η πρώτη γυναίκα εκπαιδευτής οδηγών και πήρε βραβείο από τον «Γυναικείο σύλλογο επαγγελματιών οδηγών ταξί της Μαδρίτης». Συμβουλεύει τις γυναίκες οδηγούς να μην κάθονται ποτέ στο βολάν αν κατέχονται από συναισθηματική απογοήτευση ή φόρτιση.

Από τις μαρτυρίες των γυναικών του 1960 έως και σήμερα φαίνεται ότι έχουν αλλάξει πάρα πολλά όσο αφορά την γυναίκα οδηγό. Το ποσοστό του 1960 ήταν σε 4% ενώ σήμερα σε 44% σε επίπεδο επαγγέλματος και ιδιωτικής χρήσης. Το μόνο που έχει μείνει ίδιο είναι η αντιμετώπιση του άντρα προς την γυναίκα οδηγό ως κατώτερο ον, εφόσον είναι από την φύση αδύνατο αυτό να αλλάξει. Όμως μέσα από την ανασκόπηση αυτή βλέπουμε ότι πάντα υπήρχε το πάθος του αυτοκινήτου και της ταχύτητας από την γυναίκα αλλά και η προδιάθεση ότι κάποια στιγμή η γυναίκα θα κατακτήσει το βολάν.